East Coast Adventures!

Lieve allemaal,

De komende bloggen zullen mijn laatste worden over mijn 6 maanden durende avontuur. Aangezien het een heel verhaal is geworden, hebben wij ze opgesplitst in delen. Het eerste deel zal gaan over ons laatste deel van de Oostkust Byron Bay en Sydney. Daarna onze avonturen in Under Down Under, ofwel Tasmanie. Mijn reis had niet beter kunnen eindigen dan met 3 dagen Dubai.

BYRON BAY

DAG 1
Op zondag 20 november in de vroege ochtend kwamen wij aan in Byron Bay. Byron Bay heeft een hele relaxte, hippie sfeer en is hét stadje voor surfers. Met een shuttle bus werden we netjes voor het hostel afgezet, Aquarius. We konden onze kamer nog niet in, dus nadat we onze bagage hadden gedropt in de bagageruimte, zijn we op verkenning gegaan. We hebben wat proviand ingeslagen, hebben de surfles voor de dag erna geboekt en zijn daarna met onze kont op het strand gaan liggen. Het hostel waar we in verbleven is een van de grotere hostels waar we zijn verbleven. Elke avond staat er wel iets op het programma, is er een happy hour en krijg je een GRATIS diner (stel je daar alleen niet te veel bij voor). De eerste avond kregen we twee worstjes met een witte boterham en een hoopje sla. We hebben nog een drankje gedaan aan de bar en zijn toen terug gegaan naar de kamer. Daar zaten een Deens en Duits stel een kaartspelletje te spelen, waar we bij aangeschoven zijn. De rest van de avond bestond uit het spelen van het kaartspel ‘Asshole’, en je kunt wel bedenken wie er de ‘Asshole’ van de avond was…..

DAG 2
De volgende dag konden we lekker uitslapen, aangezien we pas om half 1 werden we opgehaald voor onze surfles (mijn allereerste keer op een surfboard, Stijn had al een keer eerder gesurft). Hierdoor waren we helemaal opgeladen voor de zware surfdag die ons te wachten stond. Met een busje rijden ze een groep van ongeveer 12-15 lerende surfers naar een strandje ongeveer 20 minuten rijden van Byron Bay. Daar smeer je je nog even goed in, trek je een wetshirt aan en krijg je een surfboard toegewezen. Als je eenmaal je surfboard het strand had opgesleept, moesten we plaats nemen in een cirkel en kregen we een korte instructie over de zee, zeestromingen en over de surftechniek natuurlijk. Plat liggen op je board, je knie opduwen, jezelf opduwen, opspringen en surfen maar! Klinkt als een makkie! We werden in twee groepen opgedeeld van ieder 6 surfers met 1 instructeur per groep. We moesten een rijtje vormen en dan zou de instructeur voorbij komen om je te helpen om een golf te ‘pakken’. Zij houden aan de achterkant je board vast, terwijl jij plat op je buik gaat op je board gaat liggen met je tenen tegen de achterrand aan. Als er dan een goede golf aankomt, telt de instructeur af van 3 naar 1. Op het moment dat ze roepen GO, komt de techniek aan te pas. Je probeert jezelf op te duwen en op te springen, zodat je surfend naar het strand gaat. Mijn eerste poging mislukte natuurlijk finaal en ik kwam met board en al onder water terecht. Daarna moet je je board en je bikini weer bij elkaar rapen en tegen de golven in terug lopen de zee in. Dat was een behoorlijk zwaar tochtje en een aantal keer werd ik met de golven weer meegesleurd terug naar het strand. Eenmaal terug in het rijtje, was het tijd voor poging 2. En warempel, ik stond gewoon rechtop, ik was gewoon aan het surfen! Uiteindelijk heb ik 4 van de 6 pogingen op het surfboard gestaan (niet slecht voor een eerste keer toch?). Ook Stijn is het surfen super afgegaan en je kon zien dat hij al enige ervaring had. Elke keer terwijl ik kopje onderging, zag ik hem voorbij surfen. Een instructrice zei zelfs dat hij zo als instructeur mee zou kunnen de volgende keer! Nadat we een aantal golven hadden gepakt, was het tijd voor een korte break. Even op adem komen, een slokje water drinken (om al het ingeslikte zoute water weg te spoelen) en een foto van onze menselijke piramide maken. Daarna kregen we een korte uitleg over hoe je zélf een golf moet pakken. Belangrijk is dat je goed door peddelt en op het juiste moment (als de golf de achterkant van je board raakt) jezelf opduwt en omhoog springt. Zelf een golf pakken was toch een stukje moeilijker en ik ben vaker onder dan boven water geweest. Met de hulp van Stijn is het me uiteindelijk toch gelukt om een golf te pakken en ik sloot de dag super af door mijn laatste golf helemaal af te surfen naar het strand. Helemaal uitgeput reden we weer terug naar het hostel, waar we eerst even een klein dutje op bed hebben gedaan. Hierna waren we weer helemaal opgeladen voor het beroemde en beruchte ‘Jelly worstelen’ dat deze avond op het programma stond. 8 stevige dames namen het tegen elkaar op in een bad vol met jelly. Het ging er heftig aan te toe en de meisjes vochten als leeuwen voor de 200 dollar cash die er te winnen viel. De jelly vloog je om de oren, terwijl de meisjes elkaar nog net niet in het gezicht schopte. De finale werd een Serena-Venus tafereel. 2 zussen namen het namelijk tegen elkaar op, waarbij de oudere zus uiteindelijk het onderspit moest delven. Hierna kwam de wel bekende ‘goon’ tevoorschijn en hebben we de hele nacht drankjes gedaan met de Denen en de Duitsers en eindigden de avond met heerlijke kebab van Abakebabra.

DAG 3
De dag na de surfles stonden we op, eigenlijk vooral ik, met ontzettende spierpijn door zowat heel mijn lichaam. Gelukkig stond er vandaag niet veel op het programma. We besloten deze verder heerlijke (mid)dag op het strand door te brengen. Het strand waar wij onze middag zouden doorbrengen, wordt ‘The Wreck’ genoemd. Deze naam heeft het strand te danken aan het schipwrak dat vlak voor de kust ligt hier. In Byron Bay ligt het meest oostelijke punt van Australië en we hadden besloten om eind van de middag hier naartoe te lopen. Zo zouden we ook bovenop dit punt de zonsondergang kunnen bekijken. De wandeling duurt ongeveer een uur en is nog een aardige klim omhoog. Onderweg werden we nog ingehaald door een groepje hardlopende vrouwen. Tijdens deze wandeling was de zon al langzaamaan het zakken en scheen het zachte zonlicht precies over zee en een groepje surfers. Dit leverde prachtige plaatjes op! Vanaf het meest oostelijke puntje heb je een mooi uitzicht over de kust van Byron Bay en we zagen zelfs nog een groepje dolfijnen zwemmen. Vanaf het meest oostelijke puntje liepen we nog een stukje verder omhoog tot de vuurtoren. Vanaf daar had je een goed zicht op de zakkende zon die langzaam achter de bergen verdween. Op de terugweg namen we, volgens Stijn, een shortcut door het regenwoud. In het schemer door het bos lopen is nou niet bepaald echt iets voor mij, dus ik was opgelucht dat we voor het donker dit regenwoud weer uit waren. Eenmaal terug in het hostel deden Stijn en ik nog wat drankjes voor we de kroeg Woolshed in om de rest van de avond ons te vermaken op de dansvloer.

DAG 4
Aangezien we na onze geslaagde surfles de slag te pakken hadden, besloten we om op deze woensdag, tevens onze laatste dag in Byron Bay, zelf een surfboard te huren. De halve dag hebben we, nouja ik meer dan Stijn, in de zee zitten klungelen. Op een gegeven moment heb ik het maar opgegeven, nadat ik door een flinke golf onder water werd getrokken (niet charmant!). Stijn heeft nog een aantal golven gepakt, voordat hij ook uitgeput op zijn handdoekje viel. Deze avond om half 8 zouden we met de Greyhound-bus verder doorreizen naar Sydney. Aangezien we om 4 uur ons surfboard weer terug moesten geven, hadden we nog een aantal uurtjes om door Byron Bay te struinen. Door het warme weer waren we wel toe aan een verfrissing en op dat moment kwamen we langs een Frozen Yoghurt shop. Dat leek ons wel een goed idee! Uiteindelijk bleek dit toch wel een dure verfrissing te zijn. Dat had natuurlijk niks te maken met het feit dat ik een klein beetje was uitgeschoten met de limoen yoghurt… Om half 8 stipt lieten we Byron Bay achter ons en gingen we op weg naar de onofficiële hoofdstad van Australië, Sydney.

SYDNEY

DAG 1
Donderdagochtend kwamen we na een verschrikkelijk lange busreis om 8 uur ’s ochtends aan in Sydney. Na tien minuutjes lopen kwamen we aan bij het appartement van mijn familie, Lisa en James van Loon. Om de relatie uit te leggen: mijn opa (van Loon) is de broer van James zijn vader. James en papa zijn dus neven  . Het appartement bevindt zich op een perfecte locatie in hartje Sydney. Eigenlijk alles was in (redelijke) loopafstand van het appartement. Het was erg leuk om Lisa en James eindelijk te ontmoeten en vanaf de eerste dag werden wij met open armen ontvangen. Om onze aankomst in Sydney te vieren werd er om half 11 ’s ochtends al een fles rode wijn open getrokken. Lisa en James hadden om half 12 een lunch geregeld in een (voor ons) chique restaurant in het historische centrum, The Rocks genoemd, van Sydney. Dit restaurant is bekend om zijn Wagyu steak. Dit stuk vlees wordt 4 uur lang gegaard en je kunt kiezen voor 300 gram, 400 gram, 500 gram en 1kg. Dit wordt afgesneden en geserveerd aan tafel. James besloot te gaan voor de 1 kg, wel om te delen natuurlijk. En ook hier kon de rode wijn natuurlijk niet ontbreken! Na een heerlijke lunch besloten Stijn en ik op verkenning te gaan door de stad. James en Lisa hadden ons wat tips gegeven en vol goede moed gingen we op pad. Door de enorme hitte doken we de airco in, in het Museum of Contemporary art. Daar waren we echter al snel uitgekeken en we vervolgden onze weg door de stad. Echter met 38 graden en een warme wind werd het ons al gauw te heet onder de voeten. Snel na de start van onze verkenningstocht kwamen we alweer thuis aan. ’s Avonds hebben we ons vermaakt in de bioscoop met de film ‘Mockingjay part 2’.

DAG 2
Vandaag stond Manly Beach op het programma. Manly Beach behoort tot de noordelijke stranden van Sydney. Aangezien wij in het zuidelijke deel verbleven, besloten we een ferry te nemen naar Manly. Sydney bestaat eigenlijk uit twee delen, het noorden en het zuiden, gescheiden door de Hawkesbury rivier. De twee delen zijn met elkaar verbonden door de bekende Harbour Bridge. De ferry vertrok vanaf de haven, Circular Quay genaamd en na een tochtje van 30 minuten wordt je bij de haven van Manly afgezet. De ferrytocht zelf is al een hele ervaring, aangezien je vanaf de boot een prachtig uitzicht hebt op de Harbour Bridge en het Operahouse. Deze dag begon grijs en regenachtig en we dachten dat een dagje strand er niet in zou zitten vandaag. Eenmaal in Manly was het gestopt met regenen en besloten we eerst maar een hapje te gaan eten. Omdat het er na de lunch nog steeds niet uitzag voor een dagje strand besloten wij een wandeling te maken naar de North Heads. We waren nog maar even onderweg toen het zonnetje begon door te breken en ook de temperatuur gelijk toenam ;). We waren al een eindje onderweg toen ons de weg geblokkeerd werd door een dichte poort, waardoor we het hele stuk weer terug konden lopen (hadden we nu toch maar geluisterd naar het briefje dat aan het begin lag…). Met een ‘kleine’ omweg, kwamen we weer op het juiste pad terecht en vervolgden wij onze weg. De wandeling zelf stelde helaas niet zoveel voor, maar het uiteindelijke uitzicht was de moeite waard. Vanaf het eindpunt van deze wandeling, Fairfax lookout, had je aan de ene kant een prachtig uitzicht over de robuuste kustlijn van Sydney en aan de andere kant had je uitzicht over de skyline en haven van Sydney. Doordat het toch wel een eindje wandelen was geweest, waren we wel toe aan een drankje. Helaas bleek het dichtstbijzijnde cafeetje dicht te gaan op het moment dat wij aankwamen, kleine tegenvaller. Om niet weer hetzelfde stuk terug te hoeven lopen, besloten wij dat het wel een goed idee was om de bus terug naar het centrum te nemen. Echter, toen wij bij de bushalte aankwamen bleek dat we net de állerlaatste bus hadden gemist.. nog een tegenvaller! Zonder andere opties begonnen we maar aan de wandeling terug. Alsof het geluk eindelijk aan onze zijde stond, kwamen we langs een bushalte waar de bus nog wél langs zou komen. En 15 minuten later kwamen we aan in hartje Manly. Aangezien we nog steeds dorstig waren, hebben we wijntjes/biertjes gedronken met een uitzicht over de haven van Manly. Daar is Stijn (misschien) nog een van zijn toekomstige collega’s tegengekomen, aangezien we aan de praat raakten met een vaatchirurg in het ziekenhuis in Tilburg. Om half 7 namen we de ferry terug en dit deden wij met een reden, de zon begint namelijk te zakken rond deze tijd. Zo hadden wij vanaf de boot een prachtige zonsondergang over de haven van Sydney (met honderden zeilbootjes), het Operahouse en de Harbour Bridge, terwijl de zon steeds verder achter de skyline zakte. Eenmaal terug aan wal zijn we snel naar de Mrs. Macquire’s lookout gelopen in de Botanische tuinen. Vanaf daar heb je een uitzicht over het Operahouse en de Harbour Bridge en daar bleven we toen de zon helemaal verdwenen was en hadden genoten van een prachtige zonsondergang. Na deze lange dag waren we wel toe aan een goede hap en hebben wij luxe gegeten bij de McDonalds. Hier hebben we onze eigen hamburger samengesteld (en dat smaakte nog goed ook) met vérs gebakken frietjes. Daarna zijn we snel naar huis gegaan, waar we ons hebben klaargemaakt voor een avondje in the Argyle bar in het historische centrum van Sydney. In deze bar hadden we afgesproken met Claire (mijn beste vriendinnetje uit Melbourne) en hebben we na veel te lang weer samen dansjes kunnen maken! Rond een uurtje of 3 was het wel weer mooi geweest en namen wij een taxi naar huis toe.

DAG 3
Deze dag konden we (gelukkig) een beetje uitslapen, aangezien we pas om half 1 hadden afgesproken voor een lunch met Claire. We spraken af bij een klein cafeetje, Vivo genaamd, aan George street. Dit is een van de drukke, grotere straten van Sydney, vol met winkels en restaurants. Na een heerlijke lunch zijn we met zijn drietjes op verkenning gegaan door Sydney. En wat hebben we veel kilometers afgelopen! Via Darling Harbour zijn we door Chinatown via George Street naar het Operahouse gelopen. Bij het Operahouse hebben we even op de trappen gezeten, voordat we daar werden weggestuurd omdat er een picknick gehouden zou worden. We verplaatsten ons daarom maar naar de naastgelegen botanische tuinen, waar plannen werden gemaakt voor Stijn’s birthday. Deze zou ’s avonds plaatsvinden. Omdat we toch wat moe waren geworden, besloten we eerst een powernapje te gaan houden en om 8 uur weer af te spreken. Op de terugweg langs het Operahouse werden we nog getrakteerd op een echte opera die zich voor het Operahouse afspeelde. Nadat we weer helemaal waren opgeladen, ging de avond van start. De avond begon met pizza in de Three Wise Monkeys. Hierna gingen we door naar het hoogtepunt van de avond: de Dragqueen show. Deze show werd gehouden in Oxford street, het hartje van de gay-area van Sydney. 3 prachtig opgedirkte queens trakteerden ons op hun dans –en zangtalenten en ook de harde grappen bleven natuurlijk niet uit. Aangezien ze elke keer wel een erg lange break (make up bijwerken, alles weer op zijn plek leggen) namen, besloten we van kroeg te wisselen. Maar niet voordat we om 12 uur uitbundig ‘Happy birthday’ hadden gezongen. De dragqueen show had zo’n indruk gemaakt op Claire dat zij afhaakte en Stijn en ik samen weer belandden bij de Three Wise Monkeys. 22 jaar is natuurlijk heel wat, dus dat moet uitbundig gevierd worden. Voor we het wisten, werden we alweer de kroeg uitgeveegd. We dachten nog wel een biertje te kunnen drinken op het balkon, maar James (die we thuis tegenkwamen in zijn stoel) gooide een beetje roet in het eten. Hij had namelijk wel een ander idee voor ons om 4 uur ’s nachts. Speciaal voor ons had hij het Nederlandse journaal opgenomen. Dus daar zaten we dan om 4 uur ’s nachts te luisteren naar wat er in ons landje aan de hand is. Nadat we weer bijgepraat waren over alle gebeurtenissen in ons land, besloten we maar naar bed te gaan.

DAG 4
HAPPY BIRTHDAAAAAY TO STIJN! Vandaag was Stijn’s grote dag aangebroken. Goede vriendin dat ik ben, heb ik hem getrakteerd op een heerlijk, zelfgemaakt ontbijtje. Ook James en Lisa deden een duit in het zakje met de lekker chocoladetaart die ze hadden gehaald. De rest van de dag hebben we gedaan waar we goed in zijn, helemaal niks! Het was prachtig weer en hebben de hele middag lekker in de zon in het park gelegen. James en Lisa hadden voor de avond een restaurantje geboekt aan de haven. Vroeger was dit een van de grootste graanschuren, maar is nu omgebouwd tot verschillende restaurantjes. Ons restaurantje, Kingsley, zat aan het eind van de pier, en is bekend om zijn goede steak. De steak was inderdaad erg goed en tijdens het toetje werd Stijn toegezongen door onze serveerster terwijl hij het kaarsje op zijn toetje uit blaasde. Na dit gezellige etentje, maakten Stijn, ik en Claire onze weg naar de Operabar. Dit is een bar naast het Operahouse en kun je nippend van je wijntje genieten van dé twee highlights van Sydney: de Harbour Bridge en het Operahouse. Zo was dit een perfecte afsluiting van Stijn’s verjaardag.

DAG 5
Maandag was Blue Mountains dag. De Blue Mountains is een groot nationaal park op ongeveer 2 uur rijden ten westen van Sydney. De naam heeft dit park te danken aan de blauwe gloed die over de bergen en de valleien hangt. Deze gloed ontstaat door een olieachtige substantie die van de bladeren van de honderdduizenden eucalyptusbomen afkomt. 60% van alle eucalyptusbomen van de wereld staan in de Blue Mountains. De zon reflecteert op deze olieachtige substantie en veroorzaakt zo de blauwige gloed. Voor deze dag hadden we een auto gehuurd, welke om 8 uur ’s ochtends werd opgehaald. Onze eerste stop op weg naar de Blue Mountains waren de Wentworth Falls, een 187 meter hoge waterval. Langs deze waterval kun je verschillende wandelingen maken die allemaal een uitzicht geven over de waterval en de vallei. Een van de wandelingen brengt je naar de top van de waterval, waar je een prachtig uitzicht heb over de vallei terwijl je aan de rand van de waterval staat (wel achter een hekje natuurlijk!). Terwijl we een wandeling maakten door het dichte bos werden we opeens opgeschrikt door twee wezens die uit de bomen kwamen. Dit bleken twee yellow tailed black cockatoos te zijn. Helaas waren ze te snel om op camera vast te leggen. Op de terugweg naar de auto hebben we een kleine omweg genomen langs Jamison Creek en de Weeping Rock. Hierna zijn we doorgereden naar de ‘hoofdstad’ van de Blue Mountains, Katoomba. Aan de rand van dit stadje strekken de Blue Mountains zich eindeloos uit. Hier hebben we geluncht, voordat we doorreden naar een van de trekpleisters van de Blue Mountains, de Three Sisters. Dit zijn drie rotsen die precies op één lijn staan op 922, 918 en 906 meter hoogte. Volgens de Aboriginals waren deze rotsen drie zusters die uiteindelijk in steen veranderd zijn. Een wandeling via de Giant Stairway, die zijn naam te danken heeft aan de steilheid, brengt je dichterbij de drie gezusters. Via de Honeymoon bridge, dat de verbinding vormt met de eerste zus, kun je een stukje onder de rotsen staan. Hierna stond Scenic World op het programma. In deze wereld aan de rand van Jamison Valley heb je drie verschillende attracties die je over en door de vallei brengen, de Scenic Skyway, de Scenic Railway en de Scenic Cableway. Wij besloten eerst een ritje te maken in de Scenic Skyway. Deze kabelbaan is gebouwd in 1958 en hang 200 meter boven de Jamison valley. Het ritje biedt je prachtige uitzichten: Katoomba Falls, the Three Sisters and Jamison valley. Je kunt zelfs de vallei onder je zien door de glazen vloer. Na dit ritje gingen we door naar de Scenic Railway. Dit is de steilste railway in de wereld met zijn 52 graden. De railway gaat 310 meter naar beneden en de steile afdaling brengt je langs Orphan Rock, door een tunnel van het prachtige regenwoud waar de varens tegen de rotsen groeien en geeft je een uitzicht over de vallei. Via deze railway proef je ook gelijk aan het mijnverleden dat dit gebied heeft. Deze railway werd vroeger namelijk gebruikt door mijnwerkers om kolen naar boven te hijsen. Deze historie komt ook terug in de wandeling die we hebben gemaakt over de Scenic Walkway. Deze wandeling begint vanaf de Scenic Railway en brengt je via het regenwoud naar de Scenic Cableway. Dit is de steilste kabelbaan van Australië. De 545 lange rit brengt je in het Blue Mountains regenwoud van de Jamison Valley en geeft je een goed uitzicht over de Orphan Rock. Deze rots heeft zijn naam te danken aan het feit dat deze rots afgescheiden is van vasteland en in zijn eentje als een pilaar staat. Vanuit Scenic World gingen we weer terug naar de gewone wereld en reden we door Cahill lookout. Helaas was deze lookout gesloten en moesten we het doen met het uitzicht vanaf de weg. Gelukkig was dat er niet minder mooi om. We lieten Katoomba achter ons en reden door naar Blackheath. We maakten een stop bij Govett’s Leap lookout. Wat een prachtig uitzicht over de Blue Mountains met een uitgestrekte vallei en bergen die omhoog rijzen naar de hemel. Vanaf hier heb je ook een uitzicht over de Bridal Veil falls, een 180 meter hoge waterval die naar de bodem van de klif valt. Helaas was het de afgelopen dagen erg droog en warm geweest, waardoor we de waterval niet in zijn volle glorie hebben gezien. Een toch wel steile wandeling bracht je naar een lookout dichterbij de waterval. Helaas ging de waterval een beetje schuil achter een boom, die precies voor de lookout stond. Ter afsluiting van deze mooie dag zijn we teruggereden naar de Three Sisters om te genieten van de zonsondergang.

DAG 6
Uitslapen zat er, voor Stijn dan, niet in. Hij had de taak gekregen om om 8 uur de auto terug te brengen naar het verhuurbedrijf. Dat was zo gebeurd en eenmaal terug maakten we ons klaar voor een dagje wandelen langs de kustlijn van Sydney. Deze 6 km lange tocht, loopt van Coogee Beach naar het alom bekende Bondi Beach. Deze eastern beach walk biedt prachtige uitzichten, vele stranden, hoge rotskliffen, rockpools en parken. We namen de bus, nadat we op nogal onvriendelijke wijze waren verteld dat je een buskaartje moet kopen vóór je de bus instapt, naar Coogee. Naast Coogee Beach liggen zogenoemde rock pools. Een zwemplek omgeven door rotsen waar de golven stuk slaan op de rotsen en het water zo over de rotsen de pool in loopt. Het water in deze zee is IJSkoud en ik moest wat moed verzamelen om mijzelf te water te laten. We zwommen naar de andere kant van de pool, waar we op de rotsen probeerden te klimmen. Goed opletten voor de golven, voordat je van de rotsen geveegd wordt! Van deze "metershoge" rotsen ben ik met een "enorme" sprong weer in het water beland. Na een fotosessie, waarbij Stijn als een soort Poseidon op een rots zat, terwijl het water hem om de oren vloog, vervolgden we onze weg. We deden tijdens de wandeling veel stranden aan: Bronte Beach, Covelly Beach en Tamarama Beach. Op dit laatste strand hebben we een lunchpauze gehouden. De wandeling eindigde bij Bondi Beach, het bekendste strand van Sydney. Het strand is het starpunt van de Australische strand- en surfcultuur, maar toch vooral bekend van het tv-programma ‘Bondi Rescue’, waar een aantal knappe strandwachten de veiligheid van de strand- en surfliefhebbers waarborgen. Helaas waren ze niet aan het filmen vandaag en moest ik het met mijn eigen stoere, gespierde strandwacht doen ;). Bondi is een mooi langgerekt strand, maar ontzettend druk! Ondanks dat het een dinsdag was, kon je bijna over de koppen lopen (wil niet weten hoe het in het weekend is…). We hebben een tijdje lekker hier op het strand gelegen en Stijn heeft nog een keer de koude wateren van de Tasman Sea overtroffen. Vanaf Bondi Beach hebben we de bus terug genomen naar huis. ’s Avonds zijn we Chinatown ingedoken en hebben we veel te veel heerlijke Aziatische gerechten op in Old Town Hong Kong.

DAG 7
Ons laatste dagje in Sydney was aangebroken! De ochtend stond in het teken van vis toen James en Lisa ons meenamen naar de Fishmarket. Een echt Walhalla voor de visliefhebbers, die daar alles kunnen vinden wat je maar kan bedenken. Van alle soorten vis: enorme krabben en kreeften, garnalen in alle soorten en maten, schelpen, mosselen en natuurlijk oesters. Ik heb mijn ogen uitgekeken met wat daar allemaal te halen viel. Vooral de enorme krabben/kreeften die te bewonderen zijn in kleine bassins en te koop zijn voor 180 dollar per kg trokken mijn aandacht! Aangezien we nog niet hadden ontbeten, bestelde Stijn 12 oesters. En ik moest het natuurlijk proberen… Na enige aarzeling heb ik er een gegeten en ik moet toegeven dat dit nou niet echt mijn favoriete ontbijt was. Eigenlijk gewoon een vies ontbijt. Zout, glibberig en slijmerig! Stijn heeft wel lekker zitten smullen en 11 oesters naar binnen gewerkt. Ik heb het maar gehouden bij een tosti met 3 soorten kaas. Vanaf de Fishmarket zijn Stijn en ik doorgelopen naar de Harbour Bridge. Onderweg hebben we nog aan ons karma gewerkt. Een man op een fiets verloor zijn sleutels, terwijl hij langs ons raasde. Nadat we tevergeefs ‘sir, sir’ hadden geroepen, heb ik Stijn er achteraan gestuurd. Hij rende natuurlijk weer niet hard genoeg door, waardoor de man de Harbour Bridge op verdween. Toen Stijn ook de brug op wilde rennen, werd hij tegengehouden door de poortwachter. Je mag als voetganger namelijk niet op het fietspad komen. Stijn heeft de situatie uitgelegd en de sleutels overhandigd aan de poortwachter. Hij zou de poortwachter aan de andere kant van de brug bellen, zodat hij de man op de fiets kon aanhouden en hem kon herenigen met zijn sleutels. Tot op de dag van vandaag weten wij nog steeds niet of dit gelukt is. Wij liepen een stukje de brug op aan de kant voor de voetgangers. De brug is op 19 maart 1932 geopend na een bouw van zes jaar. Echter heeft het een tijdje geduurd voordat de bouw van de brug eindelijk doorgevoerd werd, aangezien het plan voor een burg continu werd afgewezen. De brug werd gebouwd om een verbinding te vormen tussen het noordelijk en zuidelijk deel van Sydney, maar gaf in moeilijkere tijden ook werk voor veel arbeiders. Een paar feitjes over de brug: het is een boogbrug, hij is van staal en bevat zes miljoen met de hand geslagen klinknagels. De brug is de breedste van de wereld, maar helaas niet de langste. In de strijd om deze plek heeft de Harbour Bridge verloren van de Danyang-Kunshan brug in China. Op de brug zijn acht rijstroken voor autoverkeer, twee treinsporen, een fietspad en een voetpad. De brug is 1149 meter lang, heeft een boogspan van 503 meter, de top van de boog is 134 meter hoog en de hoeveelheid verf die gebruikt is gelijk aan de oppervlakte van 60 sportvelden. Zó dan weten jullie dat ook allemaal weer! De brug heeft aan beide kanten 2 pylons (torens). De zuidoostelijke toren is te beklimmen en dat hebben wij dan ook gedaan. Als je de 200 traptrede tellende toren kan overwinnen, heb je een prachtig uitzicht over Sydney. In deze toren leer je ook over de geschiedenis van de Harbour Bridge. Hierna zijn we via het historische centrum The Rocks en de haven (Circular Quay) naar het Operahouse gelopen. Hier hebben we eindelijk de toeristische foto’s gemaakt, die je moet hebben als je Sydney verlaat. Via het centrum zijn we teruggelopen en hebben we cadeautjes gekocht voor Lisa en James. Verder hebben we nog een stop gemaakt bij een leuk bakkertje. Deze bakker maakt allerlei soorten brood met verschillende smaken zoals chocola, blue berries en zelfs zoete aardappel. Hier hebben we dan ook een lekkere lunch gescoord. Thuis aangekomen hebben we onze tassen weer gepakt en hebben we de rest van de avond met Lisa en James doorgebracht.

Op naar de volgende blog!

Veel liefs,
Suus&Stijn