Queensland Adventures
Door: Suzanne en Stijn
Blijf op de hoogte en volg Suzanne
21 November 2015 | Australië, Surfers Paradise
Lieve allemaal,
Wat hebben we ondertussen weer veel gemaakt! De afgelopen tijd zijn we verder langs de oostkust naar het zuiden gereisd en hebben onderweg veel bijzondere dingen gezien en gedaan. Hier onder vinden jullie ons verslag van onze tijd in de staat Queensland.
AIRLIE BEACH - WHITSUNDAYS
DAG 1
Op zondagavond zijn wij aangekomen in Airlie Beach. De eerste twee dagen (maandag en dinsdag) hebben wij heerlijk gerelaxed aan de lagoon en hebben we verder vrij weinig uitgevoerd. Hierdoor waren we helemaal klaar voor onze grote zeiltocht, die gepland stond op de woensdag. Op de woensdag werden we om 12.00 verwacht bij de haven, waar we om half 1 aan boord konden gaan van onze zeilboot, genaamd ‘Spank me’. Aan boord van ‘Spank me’ waren, naast ons, 26 andere backpackers en drie crewleden, die er uit zagen alsof ze al even op zee hadden rond gedobberd. Terwijl de schipper ons de haven uitleidde, kregen we ondertussen een korte introductie over het schip en de veiligheidsregels. Ze zijn hier erg strikt mee, maar dat moet ook wel met 28 losgeslagen backpackers op zee. De groep bestond voornamelijk uit Nederlanders en Duitsers en wat verloren Canadezen (2) en een Amerikaan (1). Aangezien er op open zee een goede wind stond, besloot de crew de zeilen te hijsen. Als gast aan boord wordt je gelijk aan het werk gezet en wij mochten mee helpen met de zeilen op te hijsen. Ik had, als switch lady, de belangrijkste taak en dat was in de gaten houden of de switch niet op off sprong. Je kunt je voorstellen hoeveel druk er op mijn schouders lag. Stijn had een iets minder belangrijke taak en dat was het hijsen van het grootzeil. Al zeilend voeren we naar onze eerste bestemming. Hier doken we het water in om te gaan snorkelen. Voor we het water in zouden duiken, moesten onszelf wel eerst in een stinger-suit hijsen. Dit om te voorkomen dat je gebeten wordt door kwallen. Het rif was (na het Great Barrier Reef) niet heel bijzonder en deze plek bleek ook vooral te zijn om gewend te raken aan het snorkelen (vooral voor de onervaren snorkelers onder ons). Hier hebben we een tijdje rond gezwommen en zijn uiteindelijk naar onze slaapplek van de avond, Hill inlett (tussen Whitsunday Island en Hook Island). De kok aan boord had een lekker maaltje voor ons bereid, spaghetti bolognese. Al is het wel wat lastig eten op een deinende boot. Daarna was het tijd voor drankspelletjes. Het eerste spelletje was om elkaars namen te leren. Een voor een moest je jezelf voorstellen aan de hand van je naam, je leeftijd, waar je vandaan komt, wat je niet leuk vindt en waarom je dat niet leuk vindt (Suzanne, 22, Nederland, uitchecken om 10.00 ’s ochtends, omdat ik dan vroeg moet opstaan). Alleen na 1e ronde ken je alle namen nog niet, dus deden we nog een rondje. Nu moest je jezelf voorstellen aan de hand van je naam, je leeftijd, waar je vandaan komt, dat je niet van seks houdt en dan de reden die je in de eerste ronde hebt opgegeven (Suzanne, 22 jaar, Nederland, ik hou niet van seks, omdat ik dan vroeg moet opstaan). In dit rondje kwamen er hilarische dingen uit. Nadat we uitgelachen waren, was het tijd voor spel 2. Iemand roept 1, dan roept iemand 2, maar dit moet een voor een. Roep je tegelijk met iemand anders hetzelfde getal, dan moet je drinken (ingewikkeld he ;)). Spel 3, het bus spel. Iemand start de bus en gooit het stuur naar links of rechts en dit gaat de cirkel door tot iemand beepbeep zegt (dan gaat de cirkel de andere kant op) of iemand ‘tune my radio’ zegt en degene die dan aangewezen wordt, moet dan een liedje zingen. Zingt meer dan de helft mee dan hoef je niet te drinken. Een Nederlands meisje gooide er Guus Meeuwis in met ‘Het is een nacht’. Helaas waren we met de Nederlanders net niet met meer dan de helft. Na dit spel zat de sfeer er goed in en vloeide de alcohol rijkelijk. Rond een uurtje of 11 was iedereen toch een beetje ingedut en begaf iedereen zich naar zijn bedje. Stijn en ik hadden eigenlijk de beste plek van de boot, aangezien wij onder een luik lagen waar de wind doorheen kon komen. Hierdoor werd het bij ons in bed niet ontzettend warm en klam, terwijl andere nog net niet hun bed uit zweetten.
DAG 2
De volgende dag werden we wakker om 06.00 ’s ochtends door het geronk van de motoren en het ophalen van het anker. Vanochtend stond er iets bijzonders op het programma, Whitehaven Beach. Dit is een van de mooiste stranden van de wereld. We werden afgezet in Tong Bay en na een korte wandeling kwamen we bij een prachtig wit strand met kraakhelder blauw water aan. Het zand op dit strand is geen ‘echt’ zand maar een mineraal, silica genaamd. Hetgeen waar ze glas van maken. NASA heeft dit zelfs gebruikt voor de lens en spiegels in de Hubble-telescoop. Wij hebben het gewoon gebruikt om onszelf mee te scrubben en te kijken of we al een beetje bruin waren geworden. Als je het water in liep, zag je bruine vlekken over de zeebodem bewegen: pijlstaartroggen! Totaal onschuldig zolang ze zich niet extreem bedreigd voelen. Na ons verblijf op dit paradijsachtige strand, klommen we naar de look-out om daar foto’s te schieten en te genieten van het uitzicht waar je mond van open valt. Terug op de boot snel wat gegeten, want er stonden nog twee snorkel spots op het programma voor de middag. Achtervolgd door een paar reusachtige arenden, die de stukjes worst uit de lucht vingen, gingen we weer op weg. Het tweede rif wat weer een stuk mooier dan de eerste en er waren zelfs drie mensen die een schildpad hadden gezien. Gelukkig waren er nog twee schildpadden op de derde spot, dus kregen wij ook nog de kans om ze te bewonderen. De derde spot was bij een klein eilandje: Black Island. Vanaf hier kon je uitkijken op een belachelijk luxe 6-sterren resort, waar alleen de rich&famous kunnen verblijven, zoals Brad Pitt en de sultan van Brunei. De laatste koopt zelfs elk jaar een hele etage af voor een maand lang voor het geval zijn familie op vakantie wil. Ze zijn er nog nooit geweest, maar een kamer kost gelukkig ook maar tussen de 3000 en 14.000 dollar per nacht. Onze avond eindigde weer met sterren kijken.
DAG 3
De dag begon met een verfrissend snorkeltochtje om half 7, waarbij de vissen ontbijt werd gevoerd. Om weer op tijd terug te zijn in de haven, bestond de rest van de ochtend uit zonnen op het dek in de frisse zeewind. Stijn had echter nog andere plannen. Ondanks de vele waarschuwingen voorzichtig te zijn op de trap, viel Stijn met de vieze ontbijtbordjes het ruim in. Gelukkig heeft hij het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht. Eenmaal terug aan land waggelden we terug naar de stad. De rest van de dag lekker uitgerust en ons klaar gemaakt voor lange tocht in de nachtbus. Wel nog even het begin van de after party mee gepakt, voor we zouden vertrekken naar onze volgende bestemming en trip. Hervey Bay en de Fraser Island Tour.
HERVEY BAY - FRASER ISLAND
DAG 1
Om 11 uur kwamen we aan bij ons hostel in Hervey Bay. Om 4 uur was er een bijeenkomst met de hele Fraser Island groep, waar we informatie kregen over wat er ons de komende 3 dagen te wachten stond, kregen we instructies over hoe we het beste boodschappen konden doen (je moest namelijk je eigen eten meenemen) en moesten we groepjes van 6- 8 vormen. Onze groep bestond uit 8 mensen waarvan 3 Nederlanders, 1 Schot en 5 Duitsers. Met 7 meisjes in ‘zijn’ auto kon Stijn zijn geluk niet op. Nadat we met 8en door de supermarktzijn gegaan en al ons proviand hadden ingeslagen, werd het een vroege avond. De volgende dag moesten we namelijk om 6 uur ’s ochtend weer klaar staan.
DAG 2
06.00 stipt stonden wij uitgecheckt en al weer beneden. Om half 6 kregen we DVD te zien over de veiligheid op Fraser en hoe om te gaan met de ruige 4WD terrein wagens. Daarna was het tijd om al onze spullen in de auto te laden, dat was even passen en meten en het feit dat het kei hard was gaan regenen hielp ook niet echt mee. Na half uurtje/40 minuutjes rijden kwamen we aan bij de Ferry, die ons naar Fraser Island zou brengen. Stijn had wat moeite om de auto in zijn achteruit de ferry op te rijde en werd daarbij lieflijk toegeschreeuwd door een vrouwelijke werknemer. Een half uur later reden we Fraser op. Ondertussen regende het nog steeds, maar we hielden de goede moed erin. Met muziek die uit de boxen schalde en onder het luidkeels meezingen van alle foute muziek schudden en hobbelden we door the jungle. Stijn had de tijd van zijn leven, helemaal als wij allemaal met onze hoofden tegen het dak aan knalden. Helemaal door elkaar geschud, kwamen we aan bij onze eerst stop, lake Birrabeen. De regen hield ons niet tegen en met zijn allen namen we een duik in het meer. Toen het toch wel een beetje koud werd (en het begon te onweren) gingen we snel terug naar de auto. Aangezien we toch wel hongerig waren geworden, was het tijd om te lunchen bij Eurong Resort. Ondertussen was het droog geworden en brak af en toe lichtjes de zon door. Dit kwam goed uit want na de lunch zouden we doorrijden naar onze volgende bestemming, Lake Wabby. Na een wandeling van ongeveer een half uur kwamen we aan bij een enorme zandvlakte met duinen. Onderaan een van deze duinen bevond zich Lake Wabby. In dit meer vind je naast grote meervallen (cat fish), ook de kleine ‘spa’ visjes (de visjes die aan je voeten eten). Een half uurtje in dit meer en je voeten zijn weer als nieuw! Doordat het zonnetje was doorgebroken, hebben we de hele middag lekker aan het meer doorgebracht om daarna naar ons kamp te rijden. Het kamp bestond uit 8 tentjes (in ieder tentje 4 mensen), een keukentje en een lange picknick tafel om aan te zitten. Aangezien je per groep voor je eigen diner moest zorgen, was het even druk in de keuken. Wij (car number2) gingen daarom eerst , gewapend met onze dingo stick, maar een ‘goon’ drinken op het strand. ‘Goon’ moet ik misschien even aan jullie uitleggen. Kort gezegd is ‘goon’ wijn uit een aluminium folie zak in een kartonnen doos. Deze dozen komen in minimaal 4 liter. Geen culinaire wijn, maar een prima wijntje voor een arme backpacker. Dingo’s (soort wilde honden, lijken op vossen) leven op Fraser Island en zijn soms te spotten op het strand. Helaas voor ons waren ze nergens te bekennen. Nadat wij ons hadden uitgesloofd in de keuken en een heerlijk broodje hamburger hadden verorberd, kwamen de drankspelletjes op tafel. Het ene naar het anders spel kwam voorbij en rond een uurtje of 11/12 besloot iedereen, met redelijk wat ‘goon’ achter de kiezen, toch maar zijn tentje op te zoeken.
DAG 2
De volgende ochtend konden we wat uitslapen, want we hoefden pas om half 8 op te staan. Een uur later zat iedereen bepakt en bezakt weer in de auto en gingen we op weg (ik als chauffeur deze keer) naar de Champagne pools. Helaas waren de weergoden ons niet goed gezind en hadden ze besloten om ons vandaag te trakteren op regen. Het voordeel aan regen is dat het zand wat harder is en daardoor wat makkelijker om over te rijden. Het begin vond ik het erg spannend, aangezien de auto af en toe van links naar rechts gaat door wat zachte, mulle zand. Echter nadat ik er een stukje op had zitten, ging het me steeds beter af. Je moet eigenlijk de auto het meeste werk laten doen en dan blijf je vanzelf in het juiste spoor. Op het harde zand haalden we soms snelheden van 80 km/h (en ja, dat vind ik heel hard). Na een lange tocht over het strand kwamen we aan bij de Champagne pools. De Champagne pools dit zijn een soort plassen omgeven door rotsen waar je in kan zwemmen. De pools worden gevuld met zeewater elke keer als een golf op de rotsen klapt. Na de Champagne pools reden we een klein stukje over het strand terug om uit te komen bij Indian head. Over een rotsig pad kon je naar de top klimmen waar je een prachtig uitzicht had over de oostkust van Fraser Island (en gelukkig was het op dit moment droog). Tijd voor ons volgende kodak momentje: the Shipwreck. Dit schip wrak, de SS Maheno, dat door een heftige storm werd getroffen, ligt al 80 jaar (sinds 1935) aan de kust van Fraser Island. Ondertussen is nog maar een klein deel van het schip zichtbaar (2m) en ligt de rest van de 8m diep onder het zand begraven. Nadat iedereen zijn foto had genomen, sprongen we weer in de auto en reden we door naar Eli Creek. Dit is een stroompje met schijnbaar helend water. Vandaar dat het ook wel Hangover Creek wordt genoemd. Een kort wandelingetje langs het riviertje en we konden onszelf in het water later plonzen. Hier en daar wat takken ontwijken, terwijl je met de stroom mee weer richting zee gaat. Na deze verkwikkende verkenningsronde was het tijd voor het echte werk. De race der racen, Crazy Suzan VS Stino Blondino, zou gaan plaatsvinden! De spelregels waren simpel: zorg dat je als eerste terug aan het begin van de Creek bent, terwijl je je op welke manier dan ook door het water beweegt. 3,2,1 en we waren los! Nek aan nek bewogen we ons door het diepe gedeelte van de beek, totdat Crazy Suzan op een lengte voorsprong lag. Dit liet Stino Blondino zich niet gebeuren en met een krachtige greep om haar enkel trok hij zich langs haar. Dit gevecht zette zich voort tot het ondiepe gedeelte. Hier haastten we ons op onze voeten om al rennend en struikelend verder te gaan. De finish kwam in zicht en onder luid gejuich van een schare fans begonnen we aan onze eindsprint. Met de hete adem van Suzan in Stino’s nek tuimelde hij over de eindlijn. De winnaar was bekend! Beiden waren we kapot van het zware gevecht met het water en elkaar, maar dit weerhield Stijn er niet van om een overwinningsdansje met mij op zijn schouder te doen. Een troost, we zouden niet terug gaan naar de kampeerplek, omdat er nogal stormachtig weer op komst was. We ruilden onze natte tenten in voor bedden in een hostel. Na weer een lekkere BBQ brachten we rest van avond door op onze droge kamer met onze roomies om vrolijk verder te gaan waar we de avond ervoor geëindigd waren.
DAG 3
Om half 9 de volgende ochtend stonden we weer klaar om op pad te gaan. Onze dag kon al niet meer stuk, aangezien we werden getrakteerd op heerlijk zonnetje aan een strak blauwe hemel. Vandaag stond eigenlijk dé trekpleister van Fraser Island op de planning, lake McKenzie. En het doet niet onder aan al de goede verhalen, want het is er prachtig. Het zand is bijna wit en het water is prachtig azuurblauw, net als White haven beach. Helaas konden we hier maar anderhalf uur doorbrengen en al veel te snel moesten we weer terug. Met een klein beetje pijn in ons hart verlieten we dit stukje paradijs en reden door naar Kingfisher bay. Hier hadden we een korte lunch, waarna we om14.00 weer op de ferry naar het vasteland stapten. Poging twee achteruit de ferry afrijden ging Stijn iets beter af. Als afsluiting zijn we ’s avonds met (bijna) de hele groep een hapje gaan eten en nog een biertje gaan drinken.
NOOSA - NOOSA EVERGLADES
DAG 1
De volgende dag om 11.00 pakten we de bus weer naar Noosa. Hier stond een 3 daagse kayak tour op het programma. Eind van de middag kwamen we aan in ons hostel en daardoor stond er voor deze dag niks meer op het programma.
DAG 2
Om 13.00 werden we opgehaald voor onze kayak tour. Echter voordat we naar het kamp gingen, maakten we een stop bij de supermarkt om proviand in te slaan. Bepakt met tassen vol met eten, gingen we op weg naar onze verblijfplaats voor de komende3 dagen. Het kamp zag er prima uit met warme douches, toiletten, een tv ruimte en een keuken. De eerste nacht slaap je in een slaapzaal in een soort hangmatten, de andere twee nachten bevind je je in een tentje. Aangezien we pas eind van de middag op het kamp aankwamen, zat kanoën er (helaas ;)) niet meer in. De rest van de dag hebben we dan ook doorgebracht in de tv kamer, waar je kan kiezen uit een heel scala van films. Helaas zijn ze niet allemaal van hoge kwaliteit en ik kan de film ‘The Shining’ dan ook niet aanraden. Halverwege de nacht werden we bruut ontwaakt door, wat we dachten, een kettingzaag die iets te veel gedronken had. Het bleek dan ook een Engels meisje te zijn, die naast ons ligt (papa en mama, Jeroen is er niks bij…). Net op het moment dat Stijn uit zijn bed wilde springen om haar een por te geven, draaide ze zich om en stopten het gesnurk ook (gelukkig). Zo konden wij toch nog van een heerlijke nachtrust genieten.
DAG 3
De volgende dag om 8.00 begon de briefing voor de kano broekies (degene die dag ervoor waren aangekomen) met na het vriendelijke doch dringende verzoek of wij even de afwas wilden doen van de dag ervoor. Na dit braaf gedaan te hebben, konden wij met onze kano te water gaan. Vandaag stond een tocht van 6,5 km op de planning. Als een geoliede machine scheurden Stijn en ik door het water. De rest kon ons bijna niet bijhouden.. De tocht eindigde bij een picknick plekje met een steigertje, waar je vanaf in het water kon springen. Een stukje verderop was een rope swing (touw slinger). Dit is een touw die aan een tak van een boom vast zit. Je klimt een stukje de boom in (via een trapje), grijpt het touw, springt en laat boven het water los. Doodeng, maar wel gaaf. Helaas bracht niet iedereen het zonder kleerscheuren eraf. Stijn hield er een nare wond in de holte van zijn elleboog aan over, nadat het touw zich om zijn arm had gewikkeld. Uiteindelijk niks heel ernstig, maar wel vervelend. Na de rope swing was het tijd om terug te varen. Het kanoën ging ons nu iets lastiger af, aangezien we de stroming tegen hadden. Vermoeid en uitgeput kwamen we eind van de middag weer aan bij het kamp, waar we onze spullen van de slaapzaal naar ons tentje verplaatsten. ’s Avonds was het tijd voor de wel bekende drankspelletjes. Deze keer speelden we ‘Race kees’. Een chaotisch drankspel met bekertjes en pingpong ballen, waar je aardig zat van wordt als je niet zo goed bent of naast Stijn staat (geloof me, ik spreek uit ervaring). Zat, maar gelukkig doken we onze tent in.
DAG 4
Boven verwachting zaten we zonder kater om 09.00 weer in onze kano. Deze keer stond er een kort tochtje van 2 km op de planning. Deze tocht voer ons naar een klein eilandje en daar is ook eigenlijk alles mee gezegd. Ondanks dat er niet veel te beleven viel, zijn we er toch maar gebleven tot de stroming weer de andere kant op ging. De rivier is namelijk een getijden rivier. Dit betekent dat de stroming veranderd afhankelijk van het getij. Nadat het tij weer gekeerd was, voeren we weer terug naar het kamp waar we rond lunchtijd (12.00/12.30) weer aankwamen. Dit was echter maar net op tijd, want nog geen uur later brak er noodweer los gepaard met harde regen, donder en bliksem. De rest van de middag heeft het gegoten en tegen de avond werd het zo erg dat we onze spullen vanuit onze tent moesten verplaatsen naar de slaapzalen. En dit is maar goed ook, want het ging behoorlijk te keer. Een van de stafleden probeerden ons op te vrolijken door ons een Huntsman spin te laten zien (dit was nog maar een babytje, want de volwassen spinnen kunnen zo groot worden als je hand). Door het slechte weer hebben we met het hele kamp een film marathon gehouden. Al heb ik niet veel meekregen van deze marathon, ik lag knock-out op de bank. Aan het eind van de avond was het noodweer al een stuk minderen besloten we, na een rustig, gezellig avondje, maar te gaan slapen.
DAG 5
Om half 10 de volgende ochtend werden we terug gebracht naar de bewoonde wereld. Omdat we de hele dag nog in Noosa zouden blijven en het mooi weer was, besloten we de Ocean walk te doen. Dit is een 8km lange, prachtige wandeltocht langs de kust. De wandeling bracht ons prachtige uitzichten over Noosa, het strand en de zee. Het hoogtepunt van deze wandeling was het spotten van dolfijnen. Terwijl wij zaten genieten van een boterhammetje met pindakaas, sprongen de dolfijnen door de golven. Teruglopen naar ons hostel was toch wel teveel van het goede, dus hebben we maar stiekem gebruik gemaakt van een van de gratis busjes van een ander hostel. Deze zette ons af vlakbij ons eigen hostel. ’s Avonds hebben we nog even onze dansmoves losgelaten in de kroeg.
AUSTRALIA ZOO
Op deze maandag gingen we naar Australia Zoo, de dierentuin van de Crocodile Hunter Steve Irwin en zijn familie. De dag ervoor was het Steve Irwin dag geweest, maar op deze maandag was het lekker rustig. Eerst onze backpacks in een locker opbergen en ons dagje dierentuin kon beginnen. We besloten maar het programma van de shows als leidraad voor onze route aan te houden. De eerste was die van de Aldabran schildpadden. De twee enorme landschildpadden met snoezige naampjes werd hun vegatarische ontbijtje gevoerd, terwijl een dame in kaki haar woordje deed. Opmerkelijk was dat deze twee nog maar jong (40 jaar) en op de helft van hun uiteindelijke grootte waren. Volledig volgroeid bereiken ze een schofthoogte van wel 1m! We hadden genoeg tijd tot de volgende show, dus gingen we naar Red Roo Heaven. Een walhalla waar de red kangooroos de hele dag worden gevoerd en geaaid door de bezoekers en ze af en toe moeten poseren voor een casual selfie. Even verder op ook nog aan de bips van een koala gekrabd. Daarna begaven we ons naar het Crocoseum, waar de hoofdshow werd gegeven. Nadat het publiek was warm gemaakt, passeerden eerst allerlei vogels de revue met als hoogtepunt een gigantische condor die neer streek in het stadion. Vervolgens kwam er een waaghals de arena binnen lopen, die liet zien wat je nu allemaal wel en niet moet doen in de buurt van een krokodil. Tot slot volgde er nog een ode aan Steve Irwin. Hierna grepen wij onze kans schoon om een koala vast te houden. Zijn vacht was heerlijk zacht, maar zijn nagels klauwden zich in mijn arm vast. Dit maakte hem echter niet minder schattig en knuffelig. Omdat we nu toch helemaal in de koalasferen waren, gingen we maar meteen door naar de koalashow. Hier werd uitleg gegeven over de mythes en waarheden die er over koala’s bestaan. Koala’s zijn dus geen beren, zijn niet high of stoned, maar zijn wel degelijk een bedreigde diersoort. Next stop: tijgers en snapping alligator turtle. Tot onze verbazing lag een van de verzorgers gewoon met een tijger te knuffelen toen wij aankwamen. Alleen de verzorger, die al vanaf de geboorte een band heeft met de tijger kan dit. Ieder ander zien ze nog steeds voor tussendoortje aan. De schildpad was een oerlelijk dinosaurusachtig beest, die we nog nooit een andere dierentuin hadden gezien. Aan het eind van de dag woonden we nog twee shows bij, die van de roofvogels en de otters. Net voor we weer de bus in moesten hebben we nog even snel bij het wildlife hospital naar binnen gegluurd, maar daar was op dat moment niet zo veel meer aan de hand. Na een vermoeiende maar erg leuke dag in Irwin’s speeltuin zetten we onze reis naar het zuiden voort. Brisbane was de volgende stop.
BRISBANE
Aangekomen in het volgende hostel hebben we hongerig dat we waren snel wat eten gemaakt. We wilden namelijk graag mee doen met de pubquiz in de kroeg van het hostel. Onder de naam ‘the Flying Dutchmen’ waren we klaar om de rest van de backpackers versteld te laten staan van onze algemene kennis. Echter bleek de taalbarrière in combinatie met het nodige gebral van de Britten onder elkaar toch een groter obstakel dan gedacht. Bovendien werden er ook een hoop Brits/Australisch georiënteerde vragen gesteld. Desalniettemin hebben we met eerlijk spel , goed luisteren en hard denken de tweede plek van onderen weten te bemachtigen!
De volgende dag hebben we door het centrum van Brisbane gelopen: King George Square, Queens street en de QUT universiteit. Gelukkig hadden we ook onze zwemspullen bij ons, zodat we aan het eind van middag lekker bij de lagoon aan South Bank Park konden liggen. Eenmaal terug in het hostel hebben we ons nog goed vermaakt tijdens de karaoke-avond. Omdat we de avond ervoor al zo goed gepresteerd hadden, wilden we op deze avond anderen een kans geven om in de schijnwerpers te staan.
Onze laatste dag in Brisbane bestond uit een ochtend bij het lagoon en een middag in de bierbrouwerij XXXX(fourex) Gold. Na een tour door de biergigant in Queensland kregen we tot slot nog een kleine bierproeverij. Het was duidelijk dat onze gids haar werkdag er bijna op zat, want de 4 grote shotglaasjes werden met een noodgang voor onze neus gezet. Mijn favoriet was de XXXX Gold Summer Bright, een lekker fris zomers biertje. Stijn zijn keuze viel op de XXXX Gold Ale. Hierna nog even lekker in de lounge gezeten tot het tijd was om weer wat eten te gaan koken. Dat was Brisbane alweer, want het weekend zouden we in Surfers Paradise
aan de Gold Coast door brengen.
SURFERS PARADISE
Donderdag (19-11) kwamen we ’s ochtends vroeg aan in Surfers Paradise. Aangezien het nog te vroeg was om in te checken besloten we, nadat we onze enorme backpacks hadden achtergelaten in hostel, om de stad maar eens te gaan verkennen. Na een korte wandeling door het niet al te grote centrum (vol met surfwinkels) kwamen we aan bij het strand. Hier zijn we maar meteen neer geploft en meteen het water in gedoken. Grote golven en een sterke stroming, dus de strandwacht zet om de zoveel meter een gebied uit waar je in mag zwemmen, zodat ze iedereen in de gaten kunnen houden. De rest van de kust is voor surfers, die we overigens gek genoeg niet veel gezien hebben. Toen de slaap uit onze ogen was gespoeld en ik mijn bikini aan de vloedlijn kon gaan ophalen, hebben we de rest van de ochtend geluierd op het strand. Net als de dagen erna, want god wat waren wij toe aan vakantie. In het hostel werd er voor een klein prijsje eten voor je gemaakt, waar wij dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Ook kon je goedkoop met het hostel naar kroegen en clubs, waar je dan ook nog een welkomstdrankje kreeg. Allemaal niet mis! Nu is het onze laatste avond en blijven we braaf thuis, omdat morgen de bus vroeg verder gaat naar Byron Bay. Het staat bekend om zijn laid back karakter en op deze hippiespot zijn we plan om te gaan surfen. Ik ben benieuwd, maar daarover een volgende keer meer!
Liefs,
Suzanne&Stijn
Wat hebben we ondertussen weer veel gemaakt! De afgelopen tijd zijn we verder langs de oostkust naar het zuiden gereisd en hebben onderweg veel bijzondere dingen gezien en gedaan. Hier onder vinden jullie ons verslag van onze tijd in de staat Queensland.
AIRLIE BEACH - WHITSUNDAYS
DAG 1
Op zondagavond zijn wij aangekomen in Airlie Beach. De eerste twee dagen (maandag en dinsdag) hebben wij heerlijk gerelaxed aan de lagoon en hebben we verder vrij weinig uitgevoerd. Hierdoor waren we helemaal klaar voor onze grote zeiltocht, die gepland stond op de woensdag. Op de woensdag werden we om 12.00 verwacht bij de haven, waar we om half 1 aan boord konden gaan van onze zeilboot, genaamd ‘Spank me’. Aan boord van ‘Spank me’ waren, naast ons, 26 andere backpackers en drie crewleden, die er uit zagen alsof ze al even op zee hadden rond gedobberd. Terwijl de schipper ons de haven uitleidde, kregen we ondertussen een korte introductie over het schip en de veiligheidsregels. Ze zijn hier erg strikt mee, maar dat moet ook wel met 28 losgeslagen backpackers op zee. De groep bestond voornamelijk uit Nederlanders en Duitsers en wat verloren Canadezen (2) en een Amerikaan (1). Aangezien er op open zee een goede wind stond, besloot de crew de zeilen te hijsen. Als gast aan boord wordt je gelijk aan het werk gezet en wij mochten mee helpen met de zeilen op te hijsen. Ik had, als switch lady, de belangrijkste taak en dat was in de gaten houden of de switch niet op off sprong. Je kunt je voorstellen hoeveel druk er op mijn schouders lag. Stijn had een iets minder belangrijke taak en dat was het hijsen van het grootzeil. Al zeilend voeren we naar onze eerste bestemming. Hier doken we het water in om te gaan snorkelen. Voor we het water in zouden duiken, moesten onszelf wel eerst in een stinger-suit hijsen. Dit om te voorkomen dat je gebeten wordt door kwallen. Het rif was (na het Great Barrier Reef) niet heel bijzonder en deze plek bleek ook vooral te zijn om gewend te raken aan het snorkelen (vooral voor de onervaren snorkelers onder ons). Hier hebben we een tijdje rond gezwommen en zijn uiteindelijk naar onze slaapplek van de avond, Hill inlett (tussen Whitsunday Island en Hook Island). De kok aan boord had een lekker maaltje voor ons bereid, spaghetti bolognese. Al is het wel wat lastig eten op een deinende boot. Daarna was het tijd voor drankspelletjes. Het eerste spelletje was om elkaars namen te leren. Een voor een moest je jezelf voorstellen aan de hand van je naam, je leeftijd, waar je vandaan komt, wat je niet leuk vindt en waarom je dat niet leuk vindt (Suzanne, 22, Nederland, uitchecken om 10.00 ’s ochtends, omdat ik dan vroeg moet opstaan). Alleen na 1e ronde ken je alle namen nog niet, dus deden we nog een rondje. Nu moest je jezelf voorstellen aan de hand van je naam, je leeftijd, waar je vandaan komt, dat je niet van seks houdt en dan de reden die je in de eerste ronde hebt opgegeven (Suzanne, 22 jaar, Nederland, ik hou niet van seks, omdat ik dan vroeg moet opstaan). In dit rondje kwamen er hilarische dingen uit. Nadat we uitgelachen waren, was het tijd voor spel 2. Iemand roept 1, dan roept iemand 2, maar dit moet een voor een. Roep je tegelijk met iemand anders hetzelfde getal, dan moet je drinken (ingewikkeld he ;)). Spel 3, het bus spel. Iemand start de bus en gooit het stuur naar links of rechts en dit gaat de cirkel door tot iemand beepbeep zegt (dan gaat de cirkel de andere kant op) of iemand ‘tune my radio’ zegt en degene die dan aangewezen wordt, moet dan een liedje zingen. Zingt meer dan de helft mee dan hoef je niet te drinken. Een Nederlands meisje gooide er Guus Meeuwis in met ‘Het is een nacht’. Helaas waren we met de Nederlanders net niet met meer dan de helft. Na dit spel zat de sfeer er goed in en vloeide de alcohol rijkelijk. Rond een uurtje of 11 was iedereen toch een beetje ingedut en begaf iedereen zich naar zijn bedje. Stijn en ik hadden eigenlijk de beste plek van de boot, aangezien wij onder een luik lagen waar de wind doorheen kon komen. Hierdoor werd het bij ons in bed niet ontzettend warm en klam, terwijl andere nog net niet hun bed uit zweetten.
DAG 2
De volgende dag werden we wakker om 06.00 ’s ochtends door het geronk van de motoren en het ophalen van het anker. Vanochtend stond er iets bijzonders op het programma, Whitehaven Beach. Dit is een van de mooiste stranden van de wereld. We werden afgezet in Tong Bay en na een korte wandeling kwamen we bij een prachtig wit strand met kraakhelder blauw water aan. Het zand op dit strand is geen ‘echt’ zand maar een mineraal, silica genaamd. Hetgeen waar ze glas van maken. NASA heeft dit zelfs gebruikt voor de lens en spiegels in de Hubble-telescoop. Wij hebben het gewoon gebruikt om onszelf mee te scrubben en te kijken of we al een beetje bruin waren geworden. Als je het water in liep, zag je bruine vlekken over de zeebodem bewegen: pijlstaartroggen! Totaal onschuldig zolang ze zich niet extreem bedreigd voelen. Na ons verblijf op dit paradijsachtige strand, klommen we naar de look-out om daar foto’s te schieten en te genieten van het uitzicht waar je mond van open valt. Terug op de boot snel wat gegeten, want er stonden nog twee snorkel spots op het programma voor de middag. Achtervolgd door een paar reusachtige arenden, die de stukjes worst uit de lucht vingen, gingen we weer op weg. Het tweede rif wat weer een stuk mooier dan de eerste en er waren zelfs drie mensen die een schildpad hadden gezien. Gelukkig waren er nog twee schildpadden op de derde spot, dus kregen wij ook nog de kans om ze te bewonderen. De derde spot was bij een klein eilandje: Black Island. Vanaf hier kon je uitkijken op een belachelijk luxe 6-sterren resort, waar alleen de rich&famous kunnen verblijven, zoals Brad Pitt en de sultan van Brunei. De laatste koopt zelfs elk jaar een hele etage af voor een maand lang voor het geval zijn familie op vakantie wil. Ze zijn er nog nooit geweest, maar een kamer kost gelukkig ook maar tussen de 3000 en 14.000 dollar per nacht. Onze avond eindigde weer met sterren kijken.
DAG 3
De dag begon met een verfrissend snorkeltochtje om half 7, waarbij de vissen ontbijt werd gevoerd. Om weer op tijd terug te zijn in de haven, bestond de rest van de ochtend uit zonnen op het dek in de frisse zeewind. Stijn had echter nog andere plannen. Ondanks de vele waarschuwingen voorzichtig te zijn op de trap, viel Stijn met de vieze ontbijtbordjes het ruim in. Gelukkig heeft hij het er zonder kleerscheuren vanaf gebracht. Eenmaal terug aan land waggelden we terug naar de stad. De rest van de dag lekker uitgerust en ons klaar gemaakt voor lange tocht in de nachtbus. Wel nog even het begin van de after party mee gepakt, voor we zouden vertrekken naar onze volgende bestemming en trip. Hervey Bay en de Fraser Island Tour.
HERVEY BAY - FRASER ISLAND
DAG 1
Om 11 uur kwamen we aan bij ons hostel in Hervey Bay. Om 4 uur was er een bijeenkomst met de hele Fraser Island groep, waar we informatie kregen over wat er ons de komende 3 dagen te wachten stond, kregen we instructies over hoe we het beste boodschappen konden doen (je moest namelijk je eigen eten meenemen) en moesten we groepjes van 6- 8 vormen. Onze groep bestond uit 8 mensen waarvan 3 Nederlanders, 1 Schot en 5 Duitsers. Met 7 meisjes in ‘zijn’ auto kon Stijn zijn geluk niet op. Nadat we met 8en door de supermarktzijn gegaan en al ons proviand hadden ingeslagen, werd het een vroege avond. De volgende dag moesten we namelijk om 6 uur ’s ochtend weer klaar staan.
DAG 2
06.00 stipt stonden wij uitgecheckt en al weer beneden. Om half 6 kregen we DVD te zien over de veiligheid op Fraser en hoe om te gaan met de ruige 4WD terrein wagens. Daarna was het tijd om al onze spullen in de auto te laden, dat was even passen en meten en het feit dat het kei hard was gaan regenen hielp ook niet echt mee. Na half uurtje/40 minuutjes rijden kwamen we aan bij de Ferry, die ons naar Fraser Island zou brengen. Stijn had wat moeite om de auto in zijn achteruit de ferry op te rijde en werd daarbij lieflijk toegeschreeuwd door een vrouwelijke werknemer. Een half uur later reden we Fraser op. Ondertussen regende het nog steeds, maar we hielden de goede moed erin. Met muziek die uit de boxen schalde en onder het luidkeels meezingen van alle foute muziek schudden en hobbelden we door the jungle. Stijn had de tijd van zijn leven, helemaal als wij allemaal met onze hoofden tegen het dak aan knalden. Helemaal door elkaar geschud, kwamen we aan bij onze eerst stop, lake Birrabeen. De regen hield ons niet tegen en met zijn allen namen we een duik in het meer. Toen het toch wel een beetje koud werd (en het begon te onweren) gingen we snel terug naar de auto. Aangezien we toch wel hongerig waren geworden, was het tijd om te lunchen bij Eurong Resort. Ondertussen was het droog geworden en brak af en toe lichtjes de zon door. Dit kwam goed uit want na de lunch zouden we doorrijden naar onze volgende bestemming, Lake Wabby. Na een wandeling van ongeveer een half uur kwamen we aan bij een enorme zandvlakte met duinen. Onderaan een van deze duinen bevond zich Lake Wabby. In dit meer vind je naast grote meervallen (cat fish), ook de kleine ‘spa’ visjes (de visjes die aan je voeten eten). Een half uurtje in dit meer en je voeten zijn weer als nieuw! Doordat het zonnetje was doorgebroken, hebben we de hele middag lekker aan het meer doorgebracht om daarna naar ons kamp te rijden. Het kamp bestond uit 8 tentjes (in ieder tentje 4 mensen), een keukentje en een lange picknick tafel om aan te zitten. Aangezien je per groep voor je eigen diner moest zorgen, was het even druk in de keuken. Wij (car number2) gingen daarom eerst , gewapend met onze dingo stick, maar een ‘goon’ drinken op het strand. ‘Goon’ moet ik misschien even aan jullie uitleggen. Kort gezegd is ‘goon’ wijn uit een aluminium folie zak in een kartonnen doos. Deze dozen komen in minimaal 4 liter. Geen culinaire wijn, maar een prima wijntje voor een arme backpacker. Dingo’s (soort wilde honden, lijken op vossen) leven op Fraser Island en zijn soms te spotten op het strand. Helaas voor ons waren ze nergens te bekennen. Nadat wij ons hadden uitgesloofd in de keuken en een heerlijk broodje hamburger hadden verorberd, kwamen de drankspelletjes op tafel. Het ene naar het anders spel kwam voorbij en rond een uurtje of 11/12 besloot iedereen, met redelijk wat ‘goon’ achter de kiezen, toch maar zijn tentje op te zoeken.
DAG 2
De volgende ochtend konden we wat uitslapen, want we hoefden pas om half 8 op te staan. Een uur later zat iedereen bepakt en bezakt weer in de auto en gingen we op weg (ik als chauffeur deze keer) naar de Champagne pools. Helaas waren de weergoden ons niet goed gezind en hadden ze besloten om ons vandaag te trakteren op regen. Het voordeel aan regen is dat het zand wat harder is en daardoor wat makkelijker om over te rijden. Het begin vond ik het erg spannend, aangezien de auto af en toe van links naar rechts gaat door wat zachte, mulle zand. Echter nadat ik er een stukje op had zitten, ging het me steeds beter af. Je moet eigenlijk de auto het meeste werk laten doen en dan blijf je vanzelf in het juiste spoor. Op het harde zand haalden we soms snelheden van 80 km/h (en ja, dat vind ik heel hard). Na een lange tocht over het strand kwamen we aan bij de Champagne pools. De Champagne pools dit zijn een soort plassen omgeven door rotsen waar je in kan zwemmen. De pools worden gevuld met zeewater elke keer als een golf op de rotsen klapt. Na de Champagne pools reden we een klein stukje over het strand terug om uit te komen bij Indian head. Over een rotsig pad kon je naar de top klimmen waar je een prachtig uitzicht had over de oostkust van Fraser Island (en gelukkig was het op dit moment droog). Tijd voor ons volgende kodak momentje: the Shipwreck. Dit schip wrak, de SS Maheno, dat door een heftige storm werd getroffen, ligt al 80 jaar (sinds 1935) aan de kust van Fraser Island. Ondertussen is nog maar een klein deel van het schip zichtbaar (2m) en ligt de rest van de 8m diep onder het zand begraven. Nadat iedereen zijn foto had genomen, sprongen we weer in de auto en reden we door naar Eli Creek. Dit is een stroompje met schijnbaar helend water. Vandaar dat het ook wel Hangover Creek wordt genoemd. Een kort wandelingetje langs het riviertje en we konden onszelf in het water later plonzen. Hier en daar wat takken ontwijken, terwijl je met de stroom mee weer richting zee gaat. Na deze verkwikkende verkenningsronde was het tijd voor het echte werk. De race der racen, Crazy Suzan VS Stino Blondino, zou gaan plaatsvinden! De spelregels waren simpel: zorg dat je als eerste terug aan het begin van de Creek bent, terwijl je je op welke manier dan ook door het water beweegt. 3,2,1 en we waren los! Nek aan nek bewogen we ons door het diepe gedeelte van de beek, totdat Crazy Suzan op een lengte voorsprong lag. Dit liet Stino Blondino zich niet gebeuren en met een krachtige greep om haar enkel trok hij zich langs haar. Dit gevecht zette zich voort tot het ondiepe gedeelte. Hier haastten we ons op onze voeten om al rennend en struikelend verder te gaan. De finish kwam in zicht en onder luid gejuich van een schare fans begonnen we aan onze eindsprint. Met de hete adem van Suzan in Stino’s nek tuimelde hij over de eindlijn. De winnaar was bekend! Beiden waren we kapot van het zware gevecht met het water en elkaar, maar dit weerhield Stijn er niet van om een overwinningsdansje met mij op zijn schouder te doen. Een troost, we zouden niet terug gaan naar de kampeerplek, omdat er nogal stormachtig weer op komst was. We ruilden onze natte tenten in voor bedden in een hostel. Na weer een lekkere BBQ brachten we rest van avond door op onze droge kamer met onze roomies om vrolijk verder te gaan waar we de avond ervoor geëindigd waren.
DAG 3
Om half 9 de volgende ochtend stonden we weer klaar om op pad te gaan. Onze dag kon al niet meer stuk, aangezien we werden getrakteerd op heerlijk zonnetje aan een strak blauwe hemel. Vandaag stond eigenlijk dé trekpleister van Fraser Island op de planning, lake McKenzie. En het doet niet onder aan al de goede verhalen, want het is er prachtig. Het zand is bijna wit en het water is prachtig azuurblauw, net als White haven beach. Helaas konden we hier maar anderhalf uur doorbrengen en al veel te snel moesten we weer terug. Met een klein beetje pijn in ons hart verlieten we dit stukje paradijs en reden door naar Kingfisher bay. Hier hadden we een korte lunch, waarna we om14.00 weer op de ferry naar het vasteland stapten. Poging twee achteruit de ferry afrijden ging Stijn iets beter af. Als afsluiting zijn we ’s avonds met (bijna) de hele groep een hapje gaan eten en nog een biertje gaan drinken.
NOOSA - NOOSA EVERGLADES
DAG 1
De volgende dag om 11.00 pakten we de bus weer naar Noosa. Hier stond een 3 daagse kayak tour op het programma. Eind van de middag kwamen we aan in ons hostel en daardoor stond er voor deze dag niks meer op het programma.
DAG 2
Om 13.00 werden we opgehaald voor onze kayak tour. Echter voordat we naar het kamp gingen, maakten we een stop bij de supermarkt om proviand in te slaan. Bepakt met tassen vol met eten, gingen we op weg naar onze verblijfplaats voor de komende3 dagen. Het kamp zag er prima uit met warme douches, toiletten, een tv ruimte en een keuken. De eerste nacht slaap je in een slaapzaal in een soort hangmatten, de andere twee nachten bevind je je in een tentje. Aangezien we pas eind van de middag op het kamp aankwamen, zat kanoën er (helaas ;)) niet meer in. De rest van de dag hebben we dan ook doorgebracht in de tv kamer, waar je kan kiezen uit een heel scala van films. Helaas zijn ze niet allemaal van hoge kwaliteit en ik kan de film ‘The Shining’ dan ook niet aanraden. Halverwege de nacht werden we bruut ontwaakt door, wat we dachten, een kettingzaag die iets te veel gedronken had. Het bleek dan ook een Engels meisje te zijn, die naast ons ligt (papa en mama, Jeroen is er niks bij…). Net op het moment dat Stijn uit zijn bed wilde springen om haar een por te geven, draaide ze zich om en stopten het gesnurk ook (gelukkig). Zo konden wij toch nog van een heerlijke nachtrust genieten.
DAG 3
De volgende dag om 8.00 begon de briefing voor de kano broekies (degene die dag ervoor waren aangekomen) met na het vriendelijke doch dringende verzoek of wij even de afwas wilden doen van de dag ervoor. Na dit braaf gedaan te hebben, konden wij met onze kano te water gaan. Vandaag stond een tocht van 6,5 km op de planning. Als een geoliede machine scheurden Stijn en ik door het water. De rest kon ons bijna niet bijhouden.. De tocht eindigde bij een picknick plekje met een steigertje, waar je vanaf in het water kon springen. Een stukje verderop was een rope swing (touw slinger). Dit is een touw die aan een tak van een boom vast zit. Je klimt een stukje de boom in (via een trapje), grijpt het touw, springt en laat boven het water los. Doodeng, maar wel gaaf. Helaas bracht niet iedereen het zonder kleerscheuren eraf. Stijn hield er een nare wond in de holte van zijn elleboog aan over, nadat het touw zich om zijn arm had gewikkeld. Uiteindelijk niks heel ernstig, maar wel vervelend. Na de rope swing was het tijd om terug te varen. Het kanoën ging ons nu iets lastiger af, aangezien we de stroming tegen hadden. Vermoeid en uitgeput kwamen we eind van de middag weer aan bij het kamp, waar we onze spullen van de slaapzaal naar ons tentje verplaatsten. ’s Avonds was het tijd voor de wel bekende drankspelletjes. Deze keer speelden we ‘Race kees’. Een chaotisch drankspel met bekertjes en pingpong ballen, waar je aardig zat van wordt als je niet zo goed bent of naast Stijn staat (geloof me, ik spreek uit ervaring). Zat, maar gelukkig doken we onze tent in.
DAG 4
Boven verwachting zaten we zonder kater om 09.00 weer in onze kano. Deze keer stond er een kort tochtje van 2 km op de planning. Deze tocht voer ons naar een klein eilandje en daar is ook eigenlijk alles mee gezegd. Ondanks dat er niet veel te beleven viel, zijn we er toch maar gebleven tot de stroming weer de andere kant op ging. De rivier is namelijk een getijden rivier. Dit betekent dat de stroming veranderd afhankelijk van het getij. Nadat het tij weer gekeerd was, voeren we weer terug naar het kamp waar we rond lunchtijd (12.00/12.30) weer aankwamen. Dit was echter maar net op tijd, want nog geen uur later brak er noodweer los gepaard met harde regen, donder en bliksem. De rest van de middag heeft het gegoten en tegen de avond werd het zo erg dat we onze spullen vanuit onze tent moesten verplaatsen naar de slaapzalen. En dit is maar goed ook, want het ging behoorlijk te keer. Een van de stafleden probeerden ons op te vrolijken door ons een Huntsman spin te laten zien (dit was nog maar een babytje, want de volwassen spinnen kunnen zo groot worden als je hand). Door het slechte weer hebben we met het hele kamp een film marathon gehouden. Al heb ik niet veel meekregen van deze marathon, ik lag knock-out op de bank. Aan het eind van de avond was het noodweer al een stuk minderen besloten we, na een rustig, gezellig avondje, maar te gaan slapen.
DAG 5
Om half 10 de volgende ochtend werden we terug gebracht naar de bewoonde wereld. Omdat we de hele dag nog in Noosa zouden blijven en het mooi weer was, besloten we de Ocean walk te doen. Dit is een 8km lange, prachtige wandeltocht langs de kust. De wandeling bracht ons prachtige uitzichten over Noosa, het strand en de zee. Het hoogtepunt van deze wandeling was het spotten van dolfijnen. Terwijl wij zaten genieten van een boterhammetje met pindakaas, sprongen de dolfijnen door de golven. Teruglopen naar ons hostel was toch wel teveel van het goede, dus hebben we maar stiekem gebruik gemaakt van een van de gratis busjes van een ander hostel. Deze zette ons af vlakbij ons eigen hostel. ’s Avonds hebben we nog even onze dansmoves losgelaten in de kroeg.
AUSTRALIA ZOO
Op deze maandag gingen we naar Australia Zoo, de dierentuin van de Crocodile Hunter Steve Irwin en zijn familie. De dag ervoor was het Steve Irwin dag geweest, maar op deze maandag was het lekker rustig. Eerst onze backpacks in een locker opbergen en ons dagje dierentuin kon beginnen. We besloten maar het programma van de shows als leidraad voor onze route aan te houden. De eerste was die van de Aldabran schildpadden. De twee enorme landschildpadden met snoezige naampjes werd hun vegatarische ontbijtje gevoerd, terwijl een dame in kaki haar woordje deed. Opmerkelijk was dat deze twee nog maar jong (40 jaar) en op de helft van hun uiteindelijke grootte waren. Volledig volgroeid bereiken ze een schofthoogte van wel 1m! We hadden genoeg tijd tot de volgende show, dus gingen we naar Red Roo Heaven. Een walhalla waar de red kangooroos de hele dag worden gevoerd en geaaid door de bezoekers en ze af en toe moeten poseren voor een casual selfie. Even verder op ook nog aan de bips van een koala gekrabd. Daarna begaven we ons naar het Crocoseum, waar de hoofdshow werd gegeven. Nadat het publiek was warm gemaakt, passeerden eerst allerlei vogels de revue met als hoogtepunt een gigantische condor die neer streek in het stadion. Vervolgens kwam er een waaghals de arena binnen lopen, die liet zien wat je nu allemaal wel en niet moet doen in de buurt van een krokodil. Tot slot volgde er nog een ode aan Steve Irwin. Hierna grepen wij onze kans schoon om een koala vast te houden. Zijn vacht was heerlijk zacht, maar zijn nagels klauwden zich in mijn arm vast. Dit maakte hem echter niet minder schattig en knuffelig. Omdat we nu toch helemaal in de koalasferen waren, gingen we maar meteen door naar de koalashow. Hier werd uitleg gegeven over de mythes en waarheden die er over koala’s bestaan. Koala’s zijn dus geen beren, zijn niet high of stoned, maar zijn wel degelijk een bedreigde diersoort. Next stop: tijgers en snapping alligator turtle. Tot onze verbazing lag een van de verzorgers gewoon met een tijger te knuffelen toen wij aankwamen. Alleen de verzorger, die al vanaf de geboorte een band heeft met de tijger kan dit. Ieder ander zien ze nog steeds voor tussendoortje aan. De schildpad was een oerlelijk dinosaurusachtig beest, die we nog nooit een andere dierentuin hadden gezien. Aan het eind van de dag woonden we nog twee shows bij, die van de roofvogels en de otters. Net voor we weer de bus in moesten hebben we nog even snel bij het wildlife hospital naar binnen gegluurd, maar daar was op dat moment niet zo veel meer aan de hand. Na een vermoeiende maar erg leuke dag in Irwin’s speeltuin zetten we onze reis naar het zuiden voort. Brisbane was de volgende stop.
BRISBANE
Aangekomen in het volgende hostel hebben we hongerig dat we waren snel wat eten gemaakt. We wilden namelijk graag mee doen met de pubquiz in de kroeg van het hostel. Onder de naam ‘the Flying Dutchmen’ waren we klaar om de rest van de backpackers versteld te laten staan van onze algemene kennis. Echter bleek de taalbarrière in combinatie met het nodige gebral van de Britten onder elkaar toch een groter obstakel dan gedacht. Bovendien werden er ook een hoop Brits/Australisch georiënteerde vragen gesteld. Desalniettemin hebben we met eerlijk spel , goed luisteren en hard denken de tweede plek van onderen weten te bemachtigen!
De volgende dag hebben we door het centrum van Brisbane gelopen: King George Square, Queens street en de QUT universiteit. Gelukkig hadden we ook onze zwemspullen bij ons, zodat we aan het eind van middag lekker bij de lagoon aan South Bank Park konden liggen. Eenmaal terug in het hostel hebben we ons nog goed vermaakt tijdens de karaoke-avond. Omdat we de avond ervoor al zo goed gepresteerd hadden, wilden we op deze avond anderen een kans geven om in de schijnwerpers te staan.
Onze laatste dag in Brisbane bestond uit een ochtend bij het lagoon en een middag in de bierbrouwerij XXXX(fourex) Gold. Na een tour door de biergigant in Queensland kregen we tot slot nog een kleine bierproeverij. Het was duidelijk dat onze gids haar werkdag er bijna op zat, want de 4 grote shotglaasjes werden met een noodgang voor onze neus gezet. Mijn favoriet was de XXXX Gold Summer Bright, een lekker fris zomers biertje. Stijn zijn keuze viel op de XXXX Gold Ale. Hierna nog even lekker in de lounge gezeten tot het tijd was om weer wat eten te gaan koken. Dat was Brisbane alweer, want het weekend zouden we in Surfers Paradise
aan de Gold Coast door brengen.
SURFERS PARADISE
Donderdag (19-11) kwamen we ’s ochtends vroeg aan in Surfers Paradise. Aangezien het nog te vroeg was om in te checken besloten we, nadat we onze enorme backpacks hadden achtergelaten in hostel, om de stad maar eens te gaan verkennen. Na een korte wandeling door het niet al te grote centrum (vol met surfwinkels) kwamen we aan bij het strand. Hier zijn we maar meteen neer geploft en meteen het water in gedoken. Grote golven en een sterke stroming, dus de strandwacht zet om de zoveel meter een gebied uit waar je in mag zwemmen, zodat ze iedereen in de gaten kunnen houden. De rest van de kust is voor surfers, die we overigens gek genoeg niet veel gezien hebben. Toen de slaap uit onze ogen was gespoeld en ik mijn bikini aan de vloedlijn kon gaan ophalen, hebben we de rest van de ochtend geluierd op het strand. Net als de dagen erna, want god wat waren wij toe aan vakantie. In het hostel werd er voor een klein prijsje eten voor je gemaakt, waar wij dankbaar gebruik van hebben gemaakt. Ook kon je goedkoop met het hostel naar kroegen en clubs, waar je dan ook nog een welkomstdrankje kreeg. Allemaal niet mis! Nu is het onze laatste avond en blijven we braaf thuis, omdat morgen de bus vroeg verder gaat naar Byron Bay. Het staat bekend om zijn laid back karakter en op deze hippiespot zijn we plan om te gaan surfen. Ik ben benieuwd, maar daarover een volgende keer meer!
Liefs,
Suzanne&Stijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
